Piotr Ceglarek (PL)
Absolwent Akademii Sztuk Pięknych w Katowicach. Zajmuje się sztuką nowych mediów: video, muzyką elektroniczną, programowaniem i projektowaniem generatywnym. Laureat stypendium Ministra Kultury. Współtworzył grupę audiowizualną RGBoy oraz Teleport Katowice. Jest asystentem w Pracowni Działań Multimedialnych Akademii Sztuk Pięknych w Katowicach oraz współzałożycielem i kuratorem Biura Dźwięku Katowice. Interaktywne instalacje audio-wizualne oraz projekty multimedialne realizował m.in dla Street Art Festiwal, Festiwalu Filmów Kultowych, Zollverein – ExtraSchicht, Art+bits, Medialab Katowice, Tauron Nowa Muzyka, Poolloop Festival, Rondo Sztuki, Galeria Szara, Unsound Festival, Open Source Festival, Galeria Plato. Współtworzy duet Ceglarek&Dybała oraz kolektyw audio-wizualny Modulartelevision.
A graduate of the Academy of Fine Arts in Katowice. He deals with new media art: video, electronic music, programming and generative design. Laureate of the scholarship of Minister of Culture and National Heritage. He co-founded the audiovisual group RGBoy and Teleport Katowice. He is an assistant at the Multimedia Activities Lab on the Academy of Fine Arts in Katowice and a co-founder and curator of Biuro Dźwięku Katowice. He implemented interactive audio-visual installations and multimedia projects for, among others, Street Art Festiwal, Festiwal Filmów Kultowych, Zollverein – ExtraSchicht, Art+bits, Medialab Katowice, Tauron Nowa Muzyka, Poolloop Festival, Rondo Sztuki, Galeria Szara, Unsound Festival, Open Source Festival, Galeria Plato. He is a co-founder of the Ceglarek&Dybała duo and the audio-visual collective Modulartelevision.
Mike Celona (US)
Mike Celona to artysta medialny, edytor i VJ z Rochester, Nowy Jork.
Od zawsze interesowało go odkrywanie unikalnych estetycznych i technicznych właściwości medium wideo jako środka wyrazu poprzez syntezę, cyfrowe i analogowe przetwarzanie oraz selektywne sekwencjonowanie obrazów (znalezionych i własnych) w celu tworzenia kolaży, które powołują coś odmiennego, niż tylko opowiadanie konwencjonalnej historii.
Mike Celona is a media artist, editor and VJ based in Rochester, NY.
He’s always been interested in exploring the unique aesthetic and technical properties of the video medium as a means of expression through synthesis, digital & analog processing and the selective sequencing of images (both found as well as my own) to form collages that do something other than tell a conventional story.
.jpg)
Loris Cericola (IT)
Loris Cericola jest włoskim artystą sztuk wizualnych i muzykiem, urodzonym w Turynie w 1995 roku. Studiował malarstwo, rytownictwo i druk artystyczny na Akademii Sztuk Pięknych w Maceracie. Przez lata pracował nad wieloma formami ekspresji wizualnej, od sztuki ulicznej i ilustracji po kolaż i techniki rytownicze. Od końca 2015 roku skupił się na analogowym wideoarcie, eksperymentując z opartym na urządzeniach zewnętrznych sprzężeniem zwrotnym wideo, używając kamer, mikserów, monitorów telewizyjnych i innych anachronicznych urządzeń do wytwarzania obrazu. W serii "magnetic paintings" wykorzystuje swoje klasyczne wykształcenie malarskie do tworzenia na urządzeniach elektronicznych abstrakcyjnych pejzaży w ruchu, zarejestrowanych na taśmach wideo. Jest aktywny na włoskiej scenie undergroundowej jako muzyk i artysta wizualny, współpracując z innymi artystami i wytwórniami.
Loris Cericola is an Italian visual artist and musician born in Turin (TO) in 1995. He attended Art school in Macerata (MC) where he studied painting, engraving and fine art printing. During the years he worked on many forms of visual expressions, from street art and illustration to collage and engraving. Since late 2015 he focused on analog videoart, experimenting with hardware-based video feedback and using camcorder cameras, mixers, TV monitors and really any obsolete video device. In his "magnetic paintings" series he applies his classical painting background to electronic devices to create abstract landscapes in motion recorded on videotapes. He's active in the Italian underground scene as both musician and visual artist, collaborating with other artists and labels.
Jan Dybała (PL)
Jan Dybała Jr. – twórca multimedialny, projektant z Katowic. Autorskie prace audiowizualne, scenografie i oświetlenie sceniczne realizował m.in. dla: Elektro Klub 2016-2019, Tauron Nowa Muzyka 2008–2020, Ars Cameralis Festiwal, Warsaw Electronic Festiwal, Media Biennale WRO, Art+Bits Festiwal, Medialab Katowice. Od 2014 roku jest kuratorem projektu Biuro Dźwięku Katowice. Współtworzy studio projektowe Atelier S10 i audiowizualny zespół MTV: Modulartelevison.
Jan Dybała Jr. (1985) – multimedia artist / designer based in Katowice, Poland. He manages VJ work, stage design and visual identities for cultural events since 2009, simultaneously creating sound-based art forms within different projects and collaborations. He is a founding member of an audiovisual collective MTV: Modulartelevision, synthesizer duo C&D and an educational, experimental music platform Biuro Dźwięku Katowice (Katowice Sound Department).
Neil Ebbflo (US)
Neil Ebbflo to projekt oparty na analogowej syntezie wideo, tworzony przez Neila Jody. Jody prezentował swoje performanse wideo między innymi na Day for Night 2015, SXSW 2017 Holodeck showcase, w Contemporary Arts Museum w Houston, tworzył wideoklipy do muzyki Dylana Camerona, a także w niezliczonej ilości instalacji na żywo wspierając wizualnie muzyków od 2015 roku do chwili obecnej. Graficzne i multimedialne instalacje Jody’ego prezentowane były w Galerii Flatland (lipiec-sierpień 2018), na Houston Tech Fest (wrzesień 2018) oraz w San Jacinto College North Campus Gallery (marzec 2018). Obecnie Neil zaangażowany jest w artystyczne działania edukacyjne i w skierowane zarówno do uczniów, jak i studentów, projekty ekspozycyjne dotyczące nauk przyrodniczych, technologii, inżynierii i matematyki (STEM). Instalacje te koncentrują się na powiązaniach między sztuką i matematyką, z naciskiem na wykorzystanie metod bezpośredniego sprzężenia zwrotnego w pracy z kamerą, w celu zobrazowania twórczego zastosowania systemów funkcji iterowanych, samopodobieństwa i układów dynamicznych. Neil wykorzystuje modularną syntezę audio i wideo do tworzenia scenariuszy wizualnych, które poprzez zastosowanie koloru i wzorca, inspirują introspekcyjne podróże w niewidoczne czasem zakamarki i granice świadomości widza.
Neil Jody jest profesorem matematyki w San Jacinto College w Houston Texas.
Neil Ebbflo an analog video synthesis project created by Neil Jody. Neil's live video synthesis has been featured at live events including Day for Night 2015, SXSW 2017 Holodeck showcase, Contemporary Arts Museum Houston, and in music videos by artist Dylan Cameron in addition to a myriad of live installations in support of musicians from 2015 to present. They have shown printed and multimedia installations at The Flatland Gallery (July-august 2018), Houston Tech Fest (Sept 2018) and San Jacinto College North Campus gallery (March 2018). Neil currently is involved with several educational arts and STEM expos geared towards K-12 students as well as undergraduates. These installations focus on the connections between arts and mathematics with emphasis on using direct and camera feedback methods to exemplify iterated function systems, self similarity and dynamical systems in an arts application. Neil employs modular video synthesis as well as modular audio to create visual scenarios that inspire introspection into the sometimes unseen corners and boundaries of the viewers consciousness through the use of color and pattern.
Neil Jody is a professor of mathematics at San Jacinto College, Houston Texas.
David Francus (US)
David Francus jest artystą i inżynierem z Orlando na Florydzie. Jego medium to elektromagnetyzm. W swojej pracy twórczej i zawodowej wykorzystuje wszystko, od fal radiowych po lasery i promienie rentgenowskie, ale jego dorobek artystyczny zwykle mieści się w spektrum widzialnym. Pracuje na styku sztuki, nauki i technologii. W konfrontacji z wyborem pomiędzy sztuką i nauką w swojej karierze akademickiej, zdecydował się na oba te kierunki. Uważa, że są to dwa uzupełniające się obszary, dlatego też imponujący jest jego dorobek na styku dyscyplin. Wokół nas jest wiele niewidocznego piękna. David stara się, aby to piękno było poznane. Jego prace dotyczą percepcji, synestezji, nauki, technologii i tajemniczej energii występów na żywo. Pracował jako naukowiec zajmujący się VR’em i symulacjami, jako projektant elektroniki i inżynier systemów oraz jako technik pokazów laserowych w kilku prestiżowych projektach. Od 2012 roku pracuje w dziale badań i rozwoju Walt Disney Attractions Technology. Wystawiał swoje prace w kraju i za granicą, jest wielokrotnie nagradzanym autorem projekcji laserowych i posiada dwa patenty w Stanach Zjednoczonych.
David Francus is an artist and engineer based in Orlando, FL. His medium is electromagnetism. He uses everything from radio waves to lasers and x-rays in his creative and professional work, but his artistic output usually falls within the visible spectrum. David works at the confluence of art, science, and technology. When confronted with the choosing between art and science in his academic career, he chose to pursue both. He believes that they’re two complementary sides of the same coin and delights in working across disciplines.
There’s lots of invisible beauty around us and David seeks to make that beauty known. His work deals with perception, synesthesia, science, technology, and the mysterious energy of live performance. He has worked as a VR and simulation researcher; electronics designer and systems engineer; laser show technician for several high-profile acts; and since 2012 has been part of the research and development arm of Walt Disney Attractions Technology. He has exhibited his work domestically and internationally, is an award-winning laserist, and holds two United States patents.
Pascal Hector (DE)
Jako założyciel wytwórni muzycznej Meudiademorte i członek eksperymentalnej grupy muzycznej Datashock, Pascal Hector (ur. 1982) jest działaczem niemieckiego podziemia artystycznego od początku ubiegłego dziesięciolecia. Oprócz nagrywania i wydawania muzyki pracuje jako artysta wizualny używający syntezy wideo i studiuje sound art w Akademii Sztuk Pięknych w Saarbrücken (HBKsaar).
As a founder of the music label Meudiademorte and a member of the experimental music group Datashock
Pascal Hector (born 1982) is a longrunning activist in the German underground since the early 2000’s. Besides recording and releasing music he’s working as a visual artist with videosynthesis and studying Sound Art at the Acedemy of Fine Arts (HBKsaar) in Saarbrücken.
_00_00_15_18_Standbild006.jpg)
Derek Holzer (US/SE)
Derek Holzer (USA 1972) jest artystą audiowizualnym, archeologiem mediów, wykładowcą i twórcą instrumentów elektronicznych. Po latach pracy w Holandii, Niemczech i Finlandii, obecnie mieszka w Sztokholmie. Występował na żywo, prowadził warsztaty i tworzył dziesiątki unikalnych instrumentów i instalacji od 2002 roku w Europie, Ameryce Północnej i Południowej oraz w Nowej Zelandii. Aktualnie pracuje nad doktoratem, który pisze na wydziale Sound and Music Computing w Royal Institute of Technology w Szwecji (the KTH). W pracy naukowej koncentruje się na odtwarzaniu historycznej technologii syntezy dźwięku.
Jego instalacje, performanse i warsztaty prezentowane były na takich festiwalach, jak Transmediale (DE), CTM Fest (DE), Piksel (NO), Tsonami Festival (CL), Instants Chavirés (FR), FACTO (MX), Norberg Festival (SE), UH Fest (HU), WORM (NL), Bent Festival (USA), Lab.30 Festival (DE), Almost Cinema (BE), NETMAGE Festival (IT), Mapping Festival (CH), Tesla (DE), WRO Biennale (PL), Arts+Communications (LV), Medienturm (AT), Le Festival Accès(s) (FR), LAK Festival for Nordic Sound Art (DK), De Paviljeons (NL), Art Center Nabi (KR), Govett-Brewster Gallery (NZ), Dutch Filmfestival (NL), European Media Arts Festival (DE), Seeing Sound (UK), Share Conference (SRB), FILE Festival (BR) i wielu innych.
Derek Holzer (USA 1972) is an audiovisual artist, media archaeologist, lecturer, and electronic instrument creator currently based in Stockholm after years of working in the Netherlands, Germany, and Finland. He has performed live, taught workshops and created scores of unique instruments and installations since 2002 across Europe, North and South America, and New Zealand. He is currently a PhD researcher in Sound and Music Computing at the KTH Royal Institute of Technology in Sweden, focusing on the recreation of historical sound synthesis technology.
Previous installations, performances, and workshops have taken place at Transmediale (DE), CTM Fest (DE), Piksel (NO), Tsonami Festival (CL), Instants Chavirés (FR), FACTO (MX), Norberg Festival (SE), UH Fest (HU), WORM (NL), Bent Festival (USA), Lab.30 Festival (DE), Almost Cinema (BE), NETMAGE Festival (IT), Mapping Festival (CH), Tesla (DE), WRO Biennale (PL), Arts+Communications (LV), Medienturm (AT), Le Festival Accès(s) (FR), LAK Festival for Nordic Sound Art (DK), De Paviljeons (NL), Art Center Nabi (KR), Govett-Brewster Gallery (NZ), Dutch Filmfestival (NL), European Media Arts Festival (DE), Seeing Sound (UK), Share Conference (SRB), FILE Festival (BR), and many others.
Evan Henry (US)
To, co zaczęło się jako miłość do fotografii, kina i found footage, przerodziło się w coś znacznie większego, gdy w 2015 roku Evan Henry zapoznał się z technikami wideo circuit-bending i przestarzałą elektroniką wideo. Jego celem było wykorzystanie tych elementów w czasie występów na żywo. Zaczęło się od urządzeń tachyons, magnetowidów i mikserów wideo, przerodziło w zakup używanego autonomicznego syntezatora wideo, budowanie jego ekspanderów, a nieco ponad rok później, w linię modułów LZX do samodzielnego montażu, by łączyć procesy analogowe, cyfrowe i oscylograficzne. Od tego momentu sztuka wideo przestała być tylko hobby i stała się pełnowartościowym sposobem na życie. Henry nieprzerwanie występuje z różnymi artystami. W 2018 roku dołączył do Steve'a Hauschildta z Ghostly International na trasie koncertowej po Wschodnim Wybrzeżu i Kanadzie. W 2019 roku został artystą rezydentem Proton Limited w Dallas w Teksasie. Te działania wyznaczyły stale ewoluujący obszar eksploracji wizualnych. Jego twórczość, która rozszerzyła się o film natychmiastowy i 35mm, pojawia się w galeriach i rozmaitych wydarzeniach artystycznych w całym Północnym Teksasie. Kiedy nie koncertuje lub nie koordynuje wizualizacji dla Dallas Ambient Music Nights, Henry pisuje do różnych periodyków lub konstruuje elektroniczne urządzenia wideo dla innych artystów.
W efekcie ciągłej rozbudowy w ostatnich latach jego prace rozwinęły się do ogromnych cyfrowych rozmiarów w Resolume Arena i Max/Msp.
What began as a love of photography, cinema and found footage grew into something much greater when in 2015, Evan Henry was introduced to video circuit-bending and once-obsolete video electronics. Using these pieces in a live performance setting was always the goal, and from the get-go, tachyons boxes, vcrs, and video mixers turned into buying a used standalone video synthesizer, building its expanders and just over a year later, the LZX line of DIY eurorack modules, for a cross-pollination of analog, digital, and oscillographic processes.
From there, video art went from beyond a hobby, to a complete way of life. Reliant on live performance, He gigs relentlessly for both local, and touring artists alike. In 2018, Henry joined Ghostly Intl.’s Steve Hauschildt on a tour through the East Coast and Canada. Though in 2019, became the resident visual artist for Proton Limited in Dallas, Texas. These motions set the stage for a constantly evolving motion in the live visual dimension.
His work extends itself to instant and 35mm film renderings and has appeared in galleries and pop-up’s throughout North Texas. But when not playing live, or coordinating visuals for Dallas Ambient Music Nights, Henry occasionally writes for various publications or builds video electronics for fellow artists.
The result is an infinitely growing body of work, that in the last few years has expanded itself into largely digital dimensions in Resolume Arena and Max/Msp.
Andrei Jay (US)
Andriej Jay jest matematykiem i twórcą wideo zainteresowanym eksplorowaniem współzależności między badaniami naukowymi i artystycznymi. Wykonuje liczne open source’owe narzędzia do tworzenia wideo, uczy użycia technik syntezy wideo dla systemów analogowych i cyfrowych oraz jest współzałożycielem Phase Space, kolektywu video art poświęconego badaniu granic eksperymentalnej syntezy wideo.
Andrei Jay is a mathematician and video artist who is interested in exploring the intersection between scientific and creative research. They develop numerous open source video art tools, teach video synthesis techniques for analog and digital systems, and are a cofounder of Phase Space, a video art collective devoted to exploring the frontiers of experimental video synthesis.
Haraldur Karlsson (IS)
Haraldur Karlsson (ur. 1967, Reykjavik) mieszka i pracuje w Norwegii. Od blisko 30 lat specjalizuje się w eksperymentalnej sztuce wideo. Posiada dyplom w dziedzinie Mixed Media islandzkiej Akademii Sztuk Pięknych w Reykjaviku oraz licencjat w dziedzinie sztuki mediów na Akademii Sztuk Pięknych w Enschede, w Holandii (AKI). Studiował multidyscyplinarną sonologię w Konserwatorium Królewskim w Hadze. W latach 1999-2009 pracował w islandzkiej Akademii Sztuk Pięknych jako kierownik digital Media Lab.. Obecnie mieszka w Oslo. Zrealizował szereg wystaw, performansów, warsztatów i wykładów w Norwegii i za granicą.
Haraldur Karlsson (b. 1967, Reykjavik) lives and works in Norway and is specialized in experimental video art for the nearly 30 years. He holds a diploma in fine arts Mixed Media from the Icelandic art school in Reykjavik and a bachelor's degree in fine arts media art from AKI (Academy of Fine Arts) Enschede, in the Netherlands. He studied multidisciplinary Sonology at the Royal Conservatory in The Hague. Between 1999 and 2009, Karlsson worked at the Icelandic Academy of Fine Arts as head of fine arts digital Media Lab. Karlsson is currently based in Oslo. He has had a number of exhibitions, performances, workshops and lectures both in Norway and abroad.
Toby Kaufmann-Buhler (US)
Toby Kaufmann-Buhler (Lafayette, Indiana, USA) eksploruje tematykę historyczną, pamięć, tożsamość i postrzeganie zmysłowe w perspektywie własnej rodziny i siebie samego, w aspekcie jednostkowego bytu, jak również w szerokim zakresie rozwoju historii i kultury. Obserwacje życia, z których czerpie inspiracje, traktuje jako sygnały, płynące z różnych kultur i okresów. Sygnały, które są nieustannie przekształcane w momencie, w którym docierają do naszych zmysłów. Jego twórczość jest rodzajem inwigilacji tych sygnałów, a także badaniem związków między nimi a samym artystą, co przybiera formę wideo, filmu, found/composed sound, tekstu, instalacji, performance'u i mediów interaktywnych. Kaufmann-Buhler był stypendystą Individual Artist Program Indiana Arts Commission w 2018 roku, a w 2020 będzie artystą-rezydentem w MASS MoCA. Posiada tytuł licencjata w dziedzinie sztuk pięknych Uniwersytetu Południowej Florydy oraz magistra w Royal College of Art.
Toby Kaufmann-Buhler (based in Lafayette, Indiana USA) explores history, memory, identity and sensory perception in relation to his family and himself, within individual lives and across broad sweeps of history and culture. Kaufmann-Buhler interprets the evidence of the lives he explores as signals passing through their respective cultures and time periods; these signals are continuously transformed as they reach our current perception of them. This work amounts to a type of surveillance of these signals, and an examination of the connections between them and himself as they manifest in the work. This work takes form in video, film, found/composed sound, text, installation, performance and interactive media. Kaufmann-Buhler was a recipient of the Individual Artist Program grant from the Indiana Arts Commission in 2018, and in 2020 he will be an artist in residence at MASS MoCA. He has a BA in Fine Arts from the University of South Florida and an MA from the Royal College of Art.
Christopher Konopka (US)
Christopher Konopka jest artystą multidyscyplinarnym, skoncentrowanym na łączeniu interakcji człowiek-komputer, syntezy analogowego wideo i eksperymentalnego nauczania. Jest pasjonatem odnajdywania nowych sposobów integrowania komputera z człowiekiem. Jego zróżnicowane możliwości twórcze prowadzą go do celu, którym jest rozwijanie takich systemów komunikacji, które umożliwiają wgląd w indywidualne doświadczenie ludzkiej natury.
Christopher Konopka is a multidisciplinary artist that focuses on the cross section of human-computer interaction, analog video synthesis and experiential learning. He is passionate about finding new ways to connect computers and people. Drawing from his varied skill set, his goal is to develop communication systems that provide insight into individual experiences of the human condition.
Paloma Kop (US)
Paloma Kop jest artystką mediów elektronicznych. Wykorzystuje video feedback, elektronikę, media hybrydowe i kod do tworzenia ambientowych, abstrakcyjnych audiowizualnych kompozycji, instalacji i performansów. Eksploruje i dekonstruuje granice między materialną (czaso)przestrzenią a elektroniczną (czaso)przestrzenią, interesuje ją uniwersalność zjawisk naturalnych i biologicznych, procesy morfogenetyczne, informatyka, teoria chaosu i emergencja.
Paloma Kop is an electronic media artist. She uses video feedback, electronic hardware, hybrid media processes, and code to produce ambient, abstract audio-visual compositions, installations, and performances. She explores and deconstructs the boundaries between material space(time) and electronic space(time), and is interested in the universalities between natural and biological phenomena, morphogenetic processes, computing, chaos theory, and emergence.
NiemannsLand (DK)
NiemannsLand to projekt, który tworzą bracia Nicolai i Kristianem Niemann-Nielsen. Zespół pracuje razem i dzieli się studiem od siedmiu lat. Ich projekty obejmują różne techniki wizualne, m.in. analogowy video art i wizualizacje wideo, tworzone również na żywo. Ich instrumentarium składa się głównie z modularnych syntezatorów wideo, mikserów, kamer, starych monitorów i innego sprzętu. Kolorystyka, dobór wzorców i rodzaj psychodelicznej głębi odgrywają ważną rolę w wyrazie estetycznym i kompozycyjnym ich obrazów. Inspirują ich struktury czerpane z natury, schematy, kolory i kształty, zwłaszcza fraktale, odnajdowane w geometrii natury. "Poprzez naszą sztukę staramy się uchwycić w kadrze "kod macierzysty" i tworzyć wokół niego piękne obrazy. Kod, który biegnie przez wszystko, od liści po fale, od strumieni krwi po rzeki, od kamery po monitor.”
Sztuka wideo i wizualizacje NiemannsLand są często reaktywne i połączone z dźwiękiem, a dźwięk lub muzyka odgrywają decydującą rolę w ostatecznym wyrazie wizualnym. Poza sztuką wideo i tworzeniem wizualizacji obaj bracia zajmują się foto-artem, słowem i kolażami. Wszystkie dźwięki i pejzaże dźwiękowe są komponowane i produkowane przez Simona Fog-Petersena przy użyciu syntezatorów modularnych. Simon produkuje muzykę elektroniczną od kilkudziesięciu lat. Występował zarówno w kraju jak i za granicą jako muzyk i dj. Jego twórczość jest często podstępna i dziwaczna, a dźwięki są jednocześnie organiczne i mechaniczne. W pejzażach dźwiękowych Simona zawsze jest miejsce na eksperymentalną głębię i muzyczną wnikliwość.
NiemannsLand is a creative collaboration between brothers Nicolai - and Kristian Niemann-Nielsen. The team have been working together and sharing a studio for 7 years, and their projects include various visual works, e.g. analog video art, visual videos and live visuals. Their set-up mainly consists of modular video synthesizers, - mixers, - cameras, old monitors and other hardware. Color composition, patterns and psychedelic depth play an important role in NiemannsLand’s aesthetic expression and image composition. According to themselves they are inspired by nature’s own patterns, colours and shapes, especially fractals - nature’s own geometry. “Through our art, we try to frame the “mother code” and create beautiful images revolving around it. A code that runs through everything, from the leaves to the waves, from the blood streams to the rivers, from the camera to the monitor.
NiemannsLand’s video art and visuals are often audio reactive, and sound or music play a defining role in the final visual expression. In addition to video art and visuals the two brothers are engaged in photoart, words and collages. All sound and soundscapes are composed and produced by Simon Fog-Petersen using modular synthesizers. Simon has been producing electronic music for the last decades and has performed both nationally and internationally as a dj, as well as a live act. Simon’s music is often insidious and quirky, and the sounds are organic and mechanical at the same time. There is always room for experimental depth in Simon’s soundscapes, music and mind.
.jpg)
Alberto Novello (IT)
Alberto Novello w swojej twórczości wykorzystuje znalezione lub zdekontekstualizowane urządzenia analogowe do analizowania związków światła i dźwięku w formie kontemplacyjnych instalacji i performansów. Rekonstruuje i modyfikuje narzędzia z analogowej przeszłości: oscyloskopy, wczesne konsole do gier, analogowe miksery wideo i lasery. Pociągają go ich wewnętrzne ograniczenia i silne "osobowości": płynny ruch wiązki, żywe kolory, nieskończona rozdzielczość, brak klatkażu i estetyka linii. Używając tych zapomnianych urządzeń, wystawia publiczność na estetyczne zróżnicowanie pomiędzy wszechobecnymi projekcjami cyfrowymi a naturalną żywością wiązek analogowych. Wywołując refleksje nad socjopolitycznym wpływem technologii w namyśle nad historią i współczesnością jej rozwoju, stawia pytanie o to, co znaczy "stare", a co naprawdę dodaje "nowe".
Alberto Novello's practice uses found or decontextualized analog devices to investigate the connections between light and sound in the form of contemplative installations and performances. He repurposes and modifies tools from our analog past: oscilloscopes, early game consoles, analog video mixers, and lasers. He is attracted to their intrinsic limitations and strong "personalities": fluid beam movement, vivid colors, infinite resolution, absence of frame rate and line aesthetics. By using these forgotten devices, he exposes the public to the aesthetic differences between the ubiquitous digital projections and the natural vibrance of analog beams, engaging the public to reflect on the sociopolitical impact of technology in a retrospective on technologization: what "old" means, and what value the "new" really adds.
Krzysztof Pawlik (PL)
Krzysztof Pawlik zajmuje się sztuką audiowizualną od początku lat 90. Jest autorem licznych prac z dziedziny wideoartu oraz instalacji i performansów, które prezentowane były na festiwalach i przeglądach w kraju i zagranicą. W swoim dorobku ma też wiele realizacji dźwiękowych i wizualnych dla teatru.
Pracuje w technologiach analogowych, cyfrowych i hybrydowych, choć w ostatnim czasie głównie zainteresowany jest tworzeniem obrazów i dźwięków przy pomocy sterowanych napięciowo systemów modularnych. Do wytwarzania i przekształcania sygnału audio i wideo używa generatorów, oscylatorów, filtrów i innych zewnętrznych narzędzi i urządzeń, traktując obraz i dźwięk jako pełnoprawne elementy struktury dzieła. Oprócz modularnej syntezy audio i wideo, wykorzystuje także technikę feedbacku, glitch, przesterowania obrazu i dźwięku oraz inne techniki, nadające kształt dźwiękom i wydźwięk obrazom.
Krzysztof Pawlik has been involved in audiovisual art since the early 90s. He is the author of numerous works in the field of video art as well as installations and performances, which were presented at festivals and art-related events in Poland and abroad. He has likewise made many sound and visual realizations for the theatre scenes. He works in analog, digital and hybrid techniques, although recently he has been mainly interested in creating images and sounds using voltage controlled modular systems. He uses generators, oscillators, filters and other external tools and devices to produce and transform audio and video signals, treating the image and sound as equal elements of the work's structure. In addition to modular audio and video synthesis, to create his work he also uses feedback and glitch, image and sound overdrive and other techniques that give shape to the sounds and resonance to the images.
Kevin (Kevoté) Pearce (US)
Kevoté to artysta audiowizualny, który koncentruje się na perkusyjnych stylach muzycznych, techno i dźwiękach bębnów Afryki Zachodniej. W całej jego twórczości muzycznej widoczny jest wpływ perkusji, jako głównej inspiracji. Kevoté niedawno przeniósł się z Los Angeles do St. Louis. Od kilku lat zajmuje się syntezą modularną zarówno w sferze muzyki, jak i wideo. Złożoność syntezy modularnej i możliwość wykorzystania dźwięku w relacji z obrazem, tworzą wielozmysłowe doświadczenie, które napędza jego wyobraźnię.
Dwie dekady temu w Los Angeles Kevoté zaczął uczyć się zachodnioafrykańskich rytmów od nauczycieli gry na perkusji z Senegalu i Wybrzeża Kości Słoniowej. Zamiłowanie do rytmów i muzyki elektronicznej zaowocowało autorskimi projektami. Po kilku latach tworzenia muzyki za pomocą komputera, zainteresował się syntezatorami i systemami modularnymi. Kevoté zawsze uwielbiał „VJ-ów” grających na imprezach w podmiejskich magazynach Los Angeles i to było naturalną potrzebą zdobycia w pełni audiowizualnego doświadczenia przy użyciu modularnych syntezatorów wideo.
Audio/visual artist, Kevoté, focuses on percussive styles of music including techno and West African drumming. You can hear the drumming influence in all of his music as it is his primary inspiration. Kevoté recently relocated from L.A. to St. Louis and has been immersed in modular synthesis for both music and video for several years. The complexity of modular synthesis and the ability to use the audio for video reactivity make for a multi-sensory experience, which drives his creativity.
In Los Angeles, Kevoté began learning West African drumming from teachers from Senegal and Ivory Coast in the early 2000’s. This and an early love for electronic music led Kevoté to produce his own music. After several years of producing music with software, he moved into hardware synths and modular synthesizers. Kevoté always loved the “VJs” at the L.A. warehouse parties and so it was a natural attraction to create a full audio/visual experience using modular video synthesizers.
Javier Plano (AR)
Javier Plano (Buenos Aires, 1979) jest absolwentem National University of Tres de Febrero (UNTREF) (kierunek sztuka elektroniczna, specjalizacja sztuka wizualna). Brał udział w warsztatach twórczości audiowizualnej m.in. z Hernanem Khourianem i Gustavo Galuppo. W 2013 roku był uczestnikiem programu stypendialnego Fundación Telefónica „Interactivos”, kierowanego przez Rodrigo Alonso i Mariano Sardóna.
W 2007 roku zaczął realizować prace wideo i instalacje, uczestnicząc w różnych festiwalach i wystawach organizowanych przez instytucje w kraju i za granicą. W latach 2008-2016 był częścią audiowizualnego centrum badawczego UNTREF Continente, kierowanego przez Andrésa Denegri i Gabrielę Golder. Był zastępcą dyrektora i koordynatorem technicznym pierwszego Bienal de la Imagen en Movimiento (BIM) w 2012 roku oraz producentem odpowiedzialnym za koordynację techniczną edycji 2014 i 2016.
Javier Plano (Buenos Aires, 1979). He is a graduate of the Electronic Arts career of the National University of Tres de Febrero (UNTREF), specialized in electronic image. He has attended workshops of audiovisual creation with Hernan Khourian and Gustavo Galuppo, among others. He was part of the "Interactivos" scholarship program of Fundación Telefónica in 2013, directed by Rodrigo Alonso and Mariano Sardón.
In 2007 he began to produce video works and installations, participating in various festivals and exhibitions organized by institutions locally and abroad. From 2008 to 2016 he was part of UNTREF's audiovisual research centre Continente, led by Andrés Denegri and Gabriela Golder. He was the assistant director and responsible for the technical coordination of the first Bienal de la Imagen en Movimiento (BIM) in 2012, and the producer in charge of technical coordination on the 2014 and 2016 editions.
Evan Twyford (US)
Holofiche to solowy studyjny projekt audiowizualny autorstwa Evana Twyforda, artysty i projektanta z Houston w Teksasie. Po ukończeniu projektowania przemysłowego w Rhode Island School of Design w 2005 roku, Twyford za dnia pracował jako architekt przestrzeni kosmicznej w Johnson Space Center w NASA, noce zaś spędzał jako DJ, grając w dusznych, teksańskich klubach tanecznych. Pod koniec XXI wieku stworzył mieszankę klasycznego italo, house i francuskiego electro dla klubowych dzieciaków spragnionych nowego brzmienia EDM. To właśnie w tym czasie szlifował swoją muzyczną wrażliwość, zaczął produkować nagrania chiptune i synthwave oraz wydawać i występować pod różnymi pseudonimami. W 2018 roku Twyford zaczął poważnie myśleć o utworzeniu studia, aby wydawać więcej nagrań. Wówczas projekt Holofiche zaczął nabierać kształtu. Widział modularne wideo jako sposób na dodanie elementów wizualnych do swoich eksperymentalnych produkcji audio, nie miał jednak pojęcia, jak głęboko go to medium zaprowadzi. Obecnie spędza długie sesje w studiu, wybierając psychodeliczne patche wideo i podziwiając fantastyczne filmy CRT, które przechwytuje z urządzeń. Używa monolitycznego racka AV wypełnionego modułami LZX, sprzętu z nieistniejącej już lokalnej stacji telewizyjnej, które łączy z zabytkowymi syntezatorami i automatami perkusyjnymi, aby odkrywać nowe światy. Mając doświadczenie w projektowaniu produktów, podchodzi do tworzenia wideo z podobnym zamiarem modelowania obiektów i przestrzeni 3D po drugiej stronie ekranu. W swoim wideo sięga po znane symbole i proste wzory aby wciągnąć widza, a następnie wykorzystuje różne techniki sprzężenia zwrotnego, filtrowania i animacji, by stworzyć iluzję głębi. Oprócz produkcji audiowizualnych Holofiche próbuje badać metody wykorzystania zasobów wideo do tworzenia produktów wytwarzanych cyfrowo w innych mediach, takich jak tkactwo, odzieżownictwo i aplikacje architektoniczne. Projekt ma również na celu dalsze wdrażanie aplikacji 3D i wykorzystanie modularnego wideo do tworzenia treści dla systemów AR, VR i holograficznych wyświetlaczy.
Holofiche is a solo audiovisual studio project by Houston Texas based artist and designer Evan Twyford. After graduating from the Industrial Design program at the Rhode Island School of Design in 2005, Twyford worked as a space architect at NASA's Johnson Space Center by day, and spent nights DJing in sweaty Texas dance clubs. Through the late 2000s, he spun a mix of classic italo, house and french electro to club kids craving the new EDM sound. It was during this time that he honed his musical sensibilities and started producing chiptune and synthwave recordings, releasing and performing under various monikers during the bloghouse era.
Fast forward to 2018, and Twyford began to get serious about assembling a studio to release more recordings, and the Holofiche project started to take shape. He saw modular video as a means of adding visual elements to his experimental audio productions, but had no idea how deep the medium would take him. He now spends long sessions in the studio dialing in psychedelic video patches and scoring the CRT fantasties he captures. He uses a monolithic AV rack filled with LZX modules, surplus from a now defunct local television station, that he pairs with vintage synthesizers and drum machines to explore new worlds. With his background in product design, he approaches video production with the similar intent of modeling 3D objects and spaces on the other side of the screen. This video work draws upon familiar symbols and simple patterns to pull the viewer in, and then employs various feedback, filtering and animation techniques to create the illusion of depth. In addition to audiovisual productions, Holofiche attempts to explore methods of using video assets for the creation of digitally manufactured products in other mediums such as woven textiles, apparel and architectural applications. The project also aims to continue pushing into 3D applications, and use modular video to create content for AR, VR and holographic display systems.
Bill Wiatroski (US)
Bill Wiatroski (Alameda, Kalifornia) jest artystą medialnym, który jako źródło obrazu wykorzystuje modularną syntezę wideo oraz sygnały wysyłane z kamer w czasie rzeczywistym i sprzężenia zwrotne. Przetwarza je przez szereg przestarzałych transmisyjnych mikserów i procesorów na zamówienie, aby stworzyć subtelnie zabarwione abstrakcyjne interpretacje sygnałów elektrycznych i optycznych generowanych przez instrumenty wchodzące w interakcję ze środowiskiem. Prace Billa były prezentowane w na solowych i zbiorczych wystawach w Phoneix Gallery, SubZero Festival, Sand City's West End Festivals, Bath University's Seeing Sound i Gray Area's Unseen Series. Wiatroski regularnie współpracuje z Bay Area i wspiera wizualnie koncertujących artystów, takich jak Lumerians, Mike Patton, Q Bert i inni. Jest rezydentem sztuk wizualnych Resonant Frequencies w Bay Area (obecnie w jej 29. edycji) oraz posiada nieregularną rezydencję w RobotSpeak's Church of the SuperSerge.
Bill Wiatroski is a Media Artist based in the Alameda, California. Bill uses modular video synthesis and real-time camera feeds and feedback as source, processed through an array of obsolete broadcast mixers and bespoke processors, to create subtly colored abstract interpretations of the electrical and optical signals generated by the instruments interacting with environment.
Bill’s work has been featured in solo gallery and group shows at Phoneix Gallery, SubZero Festival, Sand City’s West End Festivals, Bath University’s Seeing Sound, Gray Area’s Unseen Series. He regularly collaborates in performance with Bay Area and has visually supported touring artists including the Lumerians, Mike Patton, Q Bert and more. He is Resident Visualist at the Bay Area modular open mic series Resonant Frequencies (now in its 29th edition) and holds irregular residency at RobotSpeak’s Church of the SuperSerge.
Kit Young (US)
Kit Young zajmuje się wideo i sztuką performans. Buduje systemy wideo, na których można tworzyć obraz w sposób improwizowany. Współpracuje na scenie z innymi artystami dźwiękowymi i wizualnymi w miejscach prezentujących expanded cinema. Eksperymentalne sesje prowadzone w jego studio stają się esejami wideo i krótkimi formami filmowymi. Mimo że w swojej twórczości wykorzystuje techniki nowych mediów, jego praktyka jest zakorzeniona w tradycyjnym kinie eksperymentalnym, sięgając do takich zagadnień, jak percepcja, świadomość, sprawiedliwość społeczna i humor. Był artystą rezydentem w Squeaky Wheel Film and Media Center (Buffalo, NY) oraz w Signal Culture (Owego, NY). Jest gościnnym wykładowcą na Uniwersytecie Stanowym w San Francisco i stypendystą Berkeley Civic Arts Grant. Ostatnio prezentował swoje prace i performanse na Montreal Underground Film Festival (Kanada); Transient Visions Festival of the Moving Image, (Johnson City N.Y.); Berkeley Video and Film Festival (Berkeley, CA.); Festiwalu Filmów Eksperymentalnych (Middlesbrough, Anglia); Crossroads Film Festival (San Francisco); Coaxial Arts Foundation (LA); Elastic Arts (Chicago); i Ann Arbor Film Festival 2020 (transmisja na żywo).
Kit Young is an artist who produces video, and performance art. He builds video systems that can be played in an improvisational way. He performs collaboratively with other sound and visual artists at venues that host expanded cinema events. Experimental sessions conducted in his studio become video essays and shorts. Though his work utilizes new media technique, his practice is grounded in the experimental cinema thematic traditions of perception, awareness, social justice, and humor. He has been an artist in residence at the Squeaky Wheel Film and Media Center, (Buffalo, N.Y.), and at Signal Culture, (Owego, N.Y.). He is a guest lecturer at San Francisco State University, and is a
Berkeley Civic Arts Grant recipient. Recent screenings or performances have taken place at the Montreal Underground Film Festival, (Canada); Transient Visions Festival of the Moving Image, (Johnson City N.Y.); The Berkeley Video and Film Festival, (Berkeley, CA.); the Experimental Film Festival, (Middlesbrough, England); Crossroads Film Festival, (San Francisco); Coaxial Arts Foundation, (L.A.); Elastic Arts, (Chicago); Ann Arbor Film Festival 2020, (live stream).
Rhetoric Conversation (PL)
Solowy projekt Krzysztofa Pawlika, artysty medialnego, który swój materiał brzmieniowy wytwarza głównie w oparciu o instrumentarium złożone z cyfrowych i analogowych systemów modularnych. Rhetoric Conversation charakteryzuje sonoryzm i duża koncentracja na brzmieniu, oraz wykorzystanie kontrastów i zróżnicowanej dynamiki, sprzężonych z analogowo generowanym obrazem wideo. Elementy te sprawiają, że w jego twórczości uzupełniają się klasyczne wpływy muzycznej awangardy i progresywne prądy sztuki digitalnej. Projekt koncentruje się na poszukiwaniu nowych form i środków artystycznego wyrazu używając niekonwencjonalnych źródeł i modulatorów obrazu i dźwięku.
A solo project of Krzysztof Pawlik, multimedia artist, who creates sound that is mainly based on digital and analog modular systems. Rhetoric Conversation can be defined by sonorism, a large emphasis on timbre, and the use of contrasts and diverse dynamics, related to analog generated video. These elements make the classical influences of musical avant-garde and progressive trends of digital art complementary in his work. The project focuses on the search for new forms and means of artistic expression using unconventional sources and modulations of image and sound.
Tatsuru Arai (JP)
Japoński muzyk i artysta wizualny, zajmujący się kompozycją, programowaniem komputerowym i sztuką multimedialną. Występował w ponad 80 miastach na najważniejszych festiwalach sztuki nowych mediów, między innymi na Kinetica Art (London UK), CTM Transmediale (Berlin Germany), Signal (Cagliari Italy), Klankvorm (Rotterdam Netherlands), MADATAC (Madrid Spain), MAtera INtermedia Festival (Matera Italy), Tech Art Festival (Rotterdam Netherland) and Flow Festival (Helsinki Finland). Od 2016 roku komponuje Hyper Serial Music, algorytm muzyczny generowany przez najnowocześniejsze technologie, takie jak sztuczna inteligencja. Jako część cyklu „Hyper-Serial-Music” wykonywał wiele projektów, między innymi „Quantum-Ton”, “Matters-ton” oraz “Arkhitek-ton”. „Thermo-ton” to czwarta część Hyper Serial Music. Rozwija i przekracza historię serializmu - ważnej dwudziestowiecznej metody komponowania muzyki stosowanej między innymi przez Arnolda Schönberga, Karlheinza Stockhausena i Pierre'a Bouleza - poprzez włączenie w jego metody nowych technologii, takich jak sztuczna inteligencja i nowe podejścia cyfrowe.
Japan musician and visual artist, working on compostion, computer programming and multimedia-art field. Performed in over 80 cities on most important new media art festivals, among others on Kinetica Art (London UK), CTM Transmediale (Berlin Germany), Signal (Cagliari Italy), Klankvorm (Rotterdam Netherlands), MADATAC (Madrid Spain), MAtera INtermedia Festival (Matera Italy), Tech Art Festival (Rotterdam Netherland) and Flow Festival (Helsinki Finland). From 2016 he is composing Hyper Serial Music, the algorithm music generated by state-of-the-art technology such as Artificial Intelligence. As a part of sound and visual Hyper-Serial-Music cycle he performed several projects, as „Quantum-Ton”, “Matters-ton” and “Arkhitek-ton”. “Thermo-ton” is the 4th chapter of the cycle. The work expands on the history of serialism – an important 20th century method of music composition used by Arnold Schönberg, Karlheinz Stockhausen and Pierre Boulez, among others – by incorporating new technologies such as artificial intelligence and new digital approaches.
The Hybrid Ensamble (IT)
Hybrid Ensemble tworzy i wykonuje prace multimedialne, w których wykorzystuje połączenie instrumentów akustycznych i elektronicznych, a także przetwarzanie na żywo oraz miksowanie dźwięku i obrazu. Hybrid Ensemble stale tworzy i współpracuje z różnymi artystami z kraju i zagranicy.
The Hybrid Ensemble creates and performs multimedia works featuring a combination of acoustic and electronic instruments as well as live processing and mixing of sound and video. The Hybrid Ensemble works on an ongoing basis with collaborating artists nationally and internationally.
Bass Clarinet: Raffaele Bertolini
Flute in G: Enrico Di Felice
Electronics: Fabrizio Casti
Live electronics and multimedia: Roberto Zanata
Program:
"D9C1 Lockdown" by Mauro Porro
“Haiku_1” by Pantaleo Leonfranco Cammarano
"Des autres espaces" by Fabrizio Casti
"Meccanica I" by Roberto Zanata
"Dark Crazy Breaths Impro" by Raffaele Bertoloni, Fabrizio Casti, Enrico Di Felice, Roberto Zanata
MTV:Modulartelevision to objazdowy program telewizyjny, w którym Piotr Ceglarek, Jan Dybała i Piotr Wojtczak aka AARPS łączą swoje zamiłowania do syntezy dźwięku i obrazu. Sesja MTV łączy w sobie cechy improwizowanego koncertu i instalacji audiowizualnej, w której bazujące na sprzężeniach zwrotnych systemy przetwarzania, z pomocą wykonawców dążą do zakrzywienia lokalnej czasoprzestrzeni.
MTV:Modulartelevison is a collaborative, audiovisual project at the intersection of a concert, an improvised session and an installation. MTV’s broadcasts tend to blur the notion of time and capture (often accidental) intangible moments generated by complex, feedback fueled systems.
Radio Internazionale powstało w pierwszej połowie lat dziewięćdziesiątych. Programowo nawiązuje do kolażowej techniki cut-up, zarówno w warstwie dźwiękowej jak i wizualnej, z istotną rolą tekstu, który strukturalizuje całość. Układ dźwięków budowany jest tu na odnalezionych i pochodzących z różnych czasów akustycznych artefaktach. Cyniczna wideo poezja, będącą pastiszem samej siebie, gdzie rym i rytm, powtórzenie i przypadek, tworzą nowy kontekst dla ujętego w cudzysłów rozpadu sensu.
Radio Internazionale was created in the first half of the nineties. Programmatically refers to the collage cut-up technique, both in the sound and visual layer, with an important role of the text that structure the whole. The arrangement of sounds is built here on artifacts found and originating from different times. Cynical video poetry, which is a pastiche of itself, where rhyme and rhythm, repetition and chance create a new context for the breakup of sense enclosed in quotation marks.
