Performance audiowizualny to wydarzenie, które zakłada równouprawnienie performera, obrazu i dźwięku. Tworzony na żywo, przy zastosowaniu nowych technologii, audiowizualny performance jest główną formą wyrazu artystów uczestniczących w INTERMEDIALE. Na tegorocznej edycji zaprezentowane zostały zróżnicowane projekty. Od form elektroakustycznych poprzez elektronikę eksperymentalną po harsh noise.
W ramach Intermediale 2014 wystąpili:
CHAMBER RITES (Włochy)
To projekt, którego możemy słuchać i rozważać na różne sposoby. Multimedialność i wielowymiarowość warstwy dźwiękowo-wizualnej pozwala tu zarówno na wsłuchiwanie się w rozpoznawalne, tradycyjne partie fortepianu, jak i na utonięcie w abstrakcyjnych i intuicyjnych dźwiękach. Partie preparowanego fortepianu są autorstwa Fabrizio Castiego, elementy kompozycji komputerowych i wideo stworzył Elio Martusciello. Obraz, moment, muzyka akustyczna, elektroniczna i każdy inny komponent odpowiadają tu sobie nawzajem, tworząc audiowizualną makrokompozycję, w której odbiorca może płynnie przechodzić od fragmentów wizualnych do dźwiękowych, łącząc i jednocząc się w ciągłej przemienności tego, co słyszalne albo niesłyszalne, widzialne i niewidzialne.
PACIFIC 231 (Francja/Irlandia)
Pierre Jolivet francuski eksperymentator, aktualnie tworzący w Irlandii, pionier industrialu i power electronic, znany jako Pacific 231. W ramach INTERMEDIALE zaprezentuje pełną wersję swojego projektu Juncture, w którym muzyka wytwarzana jest przez pole elektromagnetyczne. Jego aktualne projekty stylistycznie nawiązują do klimatów ambient i abstract electronic i koncentrują się na badaniu i poszerzaniu granic dźwięku i przestrzeni, czego przykładem są takie performanse multimedialne jak Stif(f)le i Im'shi czy audiowizualna produkcja Micromega. Jolivet od 2010 roku jest członkiem Luigi Russolo Jury, prestiżowej międzynarodowej nagrody w dziedzinie muzyki akuzmatycznej, przyznawanej od 1979 roku z inicjatywy Gian Franco Maffiny, Rossany Maggii, François Bayle'a i Pierre'a Schaeffera. Aktualnie uczy fotografii i nowych mediów na University College w Dublinie.
INIRE (Polska)
Inire tworzy audiowizualne projekty ugruntowane w tradycji composed theater, stylistycznie nawiązujące do sound artu i field recordingu. Nowy audiowizualny projekt Inire czerpie inspiracje z teorii Deleuze'a i Guattariego i dotyczy głosu, mowy i systemu języka, jako biologicznych konstruktów determinująco uwikłanych w kontekst muzyczny. Odziera się tu słowa i melorecytacje z ich fizjologii, tak, żeby straciły zarówno swoje funkcje znaczeniowe, jak i rozpoznawalną formę. Lingwistyczne podejście łączy się tu z tym, co biologiczne, odzierając język z ciała a ciało z języka.
RHETORIC CONVERSATION (Polska)
Rhetoric Conversation to projekt audiowizualny, w którym materiał dźwiękowy tworzony jest na bazie field recordingu i systemów modularnych. Kolekcjonowanie dźwięków już istniejących, które następnie poddane są odkształceniom oraz zestawianie ich z dźwiękami generowanymi przez systemy modularne, komponowane jest tu w sonorystyczne struktury brzmieniowe. Wyrafinowana forma Rhetoric Conversation jest konsekwencją jednoczesnego zastosowania materiału zebranego z otoczenia i syntetycznie wygenerowanego, zróżnicowanego instrumentarium oraz dopełniających całości obrazów. Improwizowana elektronika na granicy noise'u, soundscape'u i dźwiękowego collage'u.
VILGOĆ (Polska)
Vilgoćjest projektem, który poprzez radykalną formułę dźwiękową manifestuje świadomą rezygnację ze świata bodźców. Obecne działania muzyczne projektu Vilgoć wpisują się w stylistykę określaną mianem HNW – Harsh Noise Wall. Vilgoć jest implozją w świat własnych ograniczeń. Ograniczeń, które zniekształcają dźwiękiem wszystko.
WHITE NERVE CONNECTION (Polska)
grupa powstała w 1997 roku. Po zagraniu kilku koncertów oraz udziale w wydawnictwach lompilacyjnych prezentujących twórczość okołoindustrialną, projekt zawiesił działalność. Okres ten dokumentuje CD: "From the diary of Mr. B".
Po długim milczeniu i powrocie jako duet w 2013 roku z materiałem "Maria Sabina" prezentuje elektryzujący melanż rytualnych bitów w ambientowym sosie.
White Nerve Connection to dadaistyczne zewy miasta połączone z tradycją klasyków muzyki elektroakustycznej i etnicznej zatopione w echach muzyki klubowej.
