W ramach Intermediale 2018 wystąpili:
Class A (PL), Spiriti (IT), Telharmonium (PL), Rhetoric Conversation (PL), Bang-utot (PL), Blypken (RU)
CLASS A (POLSKA)
Class A tworzą Daniel Osiatycki (CHAOS CTRL) i Wojciech Benicewicz (White Nerve Connection, Inire, The Embrional Position). Muzycy znają się od bardzo dawna, jednak dopiero teraz, po wielu latach spotkali się, by razem połączyć zebrane dotychczas doświadczenia muzyczne w syntetyczny kolaż dźwięków, minimalistyczny, ale zakrapiany przyprawami z głosów, nagrań terenowych oraz całego dorobku elektronicznej awangardy i własnych poszukiwań ostatnich lat.
SPIRITI (WŁOCHY)
Spiriti tworzą Danilo Casti i Dalila Kayros. To projekt powstały w styczniu 2018, w ramach rezydencji artystycznej w galerii sztuki współczesnej SPRITEN w Skien, w Norwegii. Spiriti to kompozycja na wokal i elektronikę na żywo. Głosy są tu nieustannie rozdrabniane, mnożone i granulowane, organizowane i rozdrabniane, co ma na celu wywołanie żywych harmonicznych widm. Ekspresyjne wokale i północne pejzaże brzmieniowe wykonane przez włoski duet to audiowizualne reminiscencje emocjonalnej pamięci. Fragmentaryczne wspomnienia, rozdrobnione w akordy. Niechciany obszar dryfujący po podzielonej pamięci, gdy za przejściem, światło wzywa dźwiękiem.
TELHARMONIUM (POLSKA)
Wielowarstwowa konstrukcja audiowizualna na głosy, obrazy i instrumenty elektroakustyczne. Zarówno rozpiętość, jak i natężenie dźwiękowe i wizualne budowane są tu na bazie własnych doświadczeń muzycznych i wizualnych. Brzmienia instrumentów etnicznych, akustycznych i nagrań terenowych, używanych w projekcie, są samplowane i odkształcane tak, aby granica między tym, co akustyczne a elektroniczne przestała być zauważalna. Pudełka, kołatki, grzechotki mają ten sam estetyczny rodowód, co syntezatory. Służą nadaniu komunikatu, że granica jest płynna, a nawet nie istnieje.
RHETORIC CONVERSATION (POLSKA)
Sonorystyczny eksperyment na instrumentarium złożone z cyfrowych i analogowych systemów modularnych. Artefakty dźwiękowe, odnalezione, przetworzone i odczytane na nowo. Muzyka zorientowana na wytwarzający dźwięk obiekt. W tym audiowizualnym konglomeracie, powstałym w wyniku konfrontacji myśli autora i sprawczości maszyny, manifestuje się nieustanne napięcie między tym, co analogowe a cyfrowe, dźwiękowe i wizualne, trwające i zapomniane, ludzkie i postludzkie. Amplifikowana kulturowa refleksja na elektroniczne obwody i sygnały.
BANG-UTOT (POLSKA)
Ciemne etniczne i plemienne rytmy połączone z ciężkimi dubami, od których wieje syberyjskim chłodem. Improwizowane surrealistyczne kolaże dźwiękowe wymieszane na dadaistyczną modłę z zaskakującymi samplami. Powolne industrialne bity na tle gęstych, transowych faktur. To wszystko jest próbą dźwiękowego oddania dziwnych, często niewyjaśnionych fenomenów ludzkich zachowań, zwanych przez antropologów medycznych „zespołami uwarunkowanymi kulturowo”, które występują tylko i wyłącznie na danym obszarze geograficznym i w obrębie jednej, określonej kultury.
BLYPKEN (RUMUNIA)
Blypken to solowy projekt George'a D. Stanciulescu, rumuńskiego kompozytora i producenta, który jako doktor filozofii muzyki cyfrowej łączy w swojej działalności aspekty badawcze i artystyczne. Blypken jest efektem fascynacji neuroestetyką i tym jak transponować można fale mózgowe na dźwięki. Formalnie to twórczość na obrzeżach arthouse'owego dance'u, industrialu i muzyki klubowej połączonej z eksperymentalną elektroniką. Blypken występował dotąd na festiwalach i przeglądach w Holandii, UK, Austrii, Niemczech, Irlandii, Francji, Hiszpanii i Szwajcarii.
