Obraz i dźwięk współistnieją ze sobą w rozmaitych gatunkach sztuki. Tradycyjny teatr, film i sztuki plastyczne opierają się jednak na suplementarnej roli muzyki, a muzyka i literatura są niekiedy dopełnieniem obrazu, jako ilustracją. W miarę rozwoju nowych technologii rejestracji i przetwarzania obrazu i dźwięku powstała szeroko rozumiana sztuka audiowizualna- obszar, w którym brzmienia, szumy, głosy i obrazy występują we wzajemnie dopełniających się relacjach.
W ramach Intermediale 2015 wystąpili:
STANISLAV ABRAHAM (CZECHY)
Stanislav Abrahám jest sound designerem, autorem instalacji dźwiękowych, kompozycji do audycji radiowych, spektakli teatralnych i tanecznych oraz prac konceptualnych w przestrzeni publicznej. Miejsce szczególne w jego twórczych poszukiwaniach zajmuje zainteresowanie fenomenem ludzkiego głosu we współczesnej sztuce audiowizualnej. Efemeryczność mediów audialnych zastępuje zaangażowaniem humoru w realizację swoich performance'ów, obiektów i instalacji. Jego główne pole poszukiwań to telekomunikacja, recording media oraz fenomen głosu oddzielonego od ciała. Najnowszy projekt Abrahám'a, Shapescapes, to fuzja muzyki elektronicznej i field recordingu.
RADIO INTERNAZIONALE (POLSKA)
Radio Internazionale programowo nawiązuje do kolażowej techniki cut-up, zarówno w warstwie dźwiękowej jak i wizualnej, z istotną rolą tekstu, który strukturalizuje całość. Układ dźwięków budowany jest tu na odnalezionych i pochodzących z różnych czasów akustycznych artefaktach i formalnie wpisuje się w tradycję kompozycji aleatorycznej. Słowo jest zarówno tym, co widzialne, jak i słyszalne, na pograniczu found footage, poezji konkretnej i spoken world, w których rym i rytm, powtórzenie i przypadek, tworzą nowy kontekst dla ujętego w pastisz rozpadu sensu.
ALESSANDRO OLLA & FABRIZIO CASTI (WŁOCHY)
Esercizi di vertigine to proces, w którym obrazy, akustyczne i elektroniczne dźwięki i inne elementy percepcyjne wzajemnie odpowiadają na swoją ekspresyjną potrzebę dopełnienia się. To makro kompozycja audio wideo, w której odbiorca płynnie przechodzi od dźwiękowych do wizualnych elementów, łącząc i spajając w nieprzerwanej naprzemienności to, co słyszalne i nie słyszalne, widzialne i nie widzialne, w rytuale, w którym przestrzenne i czasowe współrzędne wyznaczane są przez jasne a zarazem enigmatyczne znaki uwięzione w czasie.
Esercizi di vertigine zbudowane jest na sześciu elementach odzwierciedlających różne wymiar kondycji mentalnych. Cisza, granica, brak kształtu, falowanie, inne światy, zapętlenia.
INIRE (POLSKA)
W projekcie Inire kompozycja wygenerowana przy użyciu techniki analogowej syntezy modularnej, zarówno w warstwie audio jak i wideo, jest wynikiem fascynacji formą i afektem, jaki ta forma wywołuje. Tym razem projekt pozbawiony sfery pozamuzycznej siatki odniesień oferuje wgląd w materialność dźwięku i obrazu, obu wygenerowanych z siebie, sprzężonych ze sobą w modularnym systemie analogowych zależności. Wzajemne przenikanie się, wizualizacja muzyki i sonoryzacja obrazu, synestezja maszyn, konwergencja modularnie zestawionych przepływów energii.
@C (PORTUGALIA)
Miguel Carvalhais i Pedro Tudela jako @c współpracują razem od roku 2000. Ich twórczość rozwijana jest w oparciu o trzy autorskie podejścia do sound artu i muzyki cyfrowej: kompozycji proceduralnej, muzyki konkretnej oraz improwizacji. W swojej pracy od lat rozwijają kompleksowe i strukturalne konstrukcje, z jednej strony zakorzenione w eksperymentalnym sound arcie z drugiej w tradycji performance. Konstruują utwory zbudowane na solidnym kompozycyjnym fundamencie, jednocześnie poddając złożonej strategii dekonstrukcji oderwane od tej struktury poszczególne dźwięki. Centralna dla ich performance'ów jest improwizacja, zarówno w dialogu, jak w konfrontacji, jak również zamysł budowania kompozycji otwartej oraz intensyfikacja procesów cyfrowo wzmacniających uwarunkowania dźwiękowe.
TOMBOLA (IRLANDIA)
Tombola to projekt audiowizualny realizowany przez Iana Fleminga i Damiana Tubbritta, osobno poruszających się głównie po eksperymentalnych rejonach glich i minimal ambientu. Tombola eksploruje różne tradycje muzyczne i eksperymentalne techniki, wykorzystujące jednocześnie współczesne metody psychoakustyki. Ich heterogeniczna poetyka polega na połączeniu dwóch strategii twórczych. Z jednej strony projekt dąży do poszukiwań formalnych o szerokim zasięgu gatunkowym, z drugiej diagnozuje akustyczne preferencje słuchacza. W ich muzyce fizyczne i psychoakustyczne właściwości dźwięku poddawane są analizie spektralnej a następnie procesom, które mają za zadanie precyzyjną odpowiedź na ustalone preferencje percepcyjne odbiorcy. Intencją takiego działania jest unikanie linearności i sformułowanie kompozycji która jest spójna, ale z wyraźnie widocznymi elementami składowymi. Mimo, że każdy z jej elementów ma dystynktywny charakter, jest w niej szereg logicznych połączeń i współzależności identyfikowanych jako nielinerna całość.
